Habang sinusulat ko ang blog na
ito ay halos matuluan ng laway ang aking keyboard sa pangangasim. Larawan na
lang ang nakikita ko at nginatngat ko na ang manggang nanggaling pa sa Bataan.
Ang manggang kinain ko ngayon na mas kilala sa tawag nating “ Indian Mango” ay
nagbigay kasiyahan sa akin kasabay ang pagkalungkot dahil bigla kong naalala
ang mga lumipas na panahon. Libre ang pagkain ng mangga kasabay ang ginisang
bagoong. Ang ilan ay nakatanim lang sa mga bakuran ng kapitbahay at puwedeng
pitasin kapag hinog na. Ingat lang sa mga nagdadamot dahil baka tirador ang
kasunod at mabukulan ka pa.
Si Tita Ine ang isa sa mahilig
kumain ng Indian Mango. Ang kaloka lang, bakit kaya tinawag na Indian Mango ang
manggang tulad nito samantalang wala naman nito sa India? Hindi ko man lang
natikman ang ganitong klaseng mangga habang nandoon ako. May mga manggang
nandoon pero kasing lasa ng tinatawag nating “apple mango” na lasang gamot.
Walang katulad ang manggang mayroon tayo kaya bihirang bihira na makatikim ako
nito. Kung mayroon man ay maaaring ginto ang halaga.
Alam nating lahat na ang mangga
kung walang bagoong ay masarap ding isawsaw sa patis na nilagyan ng vetsin
(MSG) o kaya naman ay asin. Sa totoo lang hindi ko mapigilang mangasim at nagpopondo
na ang laway sa aking bibig. Nararamdaman mo rin ba? Gusto ko ng mangga!!!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento