E-MAIL NG ISANG TIMANG NA KAIBIGAN PARA SA KAIBIGANG TIMANG NA’Y NAGPAKATIMANG PA

Mahal kong Kaibigang Timang to the Fulllest Level,

Gusto ko munang ipaalam sa iyo na hindi makinilya ang gamit ko o electronic typewriter na madalas mong gamitin dati sa pagpapadala ko sa iyo ng e-mail. Ang tagal din nating hindi nagkausap. Kinakausap man kita ay hindi ka naman kumikibo. Pinabayaan lang kita sa kung ano ang gusto mo sa buhay mo. Sabi nga ng isa pa nating kaibigan, hayaan lang kita at lilipas din daw iyan. Hindi ako sanay na magkaroon ng kahit kapiranggot na lamat ang ating mahabang panahong pinagsamahan na dahil sa katimangan nating dalawa ay basta na lang mawawala. Hindi ko naman inisip iyon. Pero ako ay gigil na gigil at wala namang magawa. Alam mo bang gusto kitang kurutin ng pagkadiin-diin sa singit at sabunutan? Hahaha. Iyan ang gusto kong gawin sa iyo. Alam mong napakalayo ko sa iyo ay bigla ka na lang kukuha ng eksena at kinabog mo pa ako! Isa kang eksenadora de palangganang may takong na 5 inches!

Ang alam ko kasi ako lang ang may kayang gumawa niyan! Bravo! Kinaya mo at sa mga pagkakataong ewan ko kung ano ba talaga ang pakiramdam mo ay hindi ako mapakali at palaging ikaw ang naiisip ko. Kung sinu-sino pa ang kailangan kong kausapin upang maitanong lang kung ano ba talaga ang lagay mo at kung tuluyan ka na nga bang kumawala sa mundong hindi naman talaga sa atin. Normal mang nakakatimang ang ating mga pinagagagawa sa buhay ay halos mapa-tembuwang ako ng malaman kong noong kaarawan mo’y nag-ala kidnap victim kang kinidnap ng kung sino at disappearing ang drama mo. Kailangan mo pang isa-isahin ang detalye sa ating personal na pag-uusap at parang naiisip ko ring sundan ang yapak mo at mapagtanto kung may naitulong ba talaga ito sa paghahanap ng isang bagay na hinihintay natin at hinahanap.

Isa lang ang gusto kong ipaalam sa iyo: masyado akong apektado sa mga nangyari dahil walang oras na hindi kita inisip at kasabay nito ay ipagdasal ang sitwasyon. Patuloy pa ring lumilipad ang aking isipan sa kawalan kasabay ang katiting na pagtatampo sa iyo. Hindi ko nakuhang magalit. Talagang hinayaan lang kita kasabay ang matinding pagkagigil.

Hindi ko yata kakayaning basta na lang ipagwalang bahala ang pinagsamahang pinagtibay ng katimangan. Sa pagiging timang natin naipaparamdam sa isa’t isa kung gaano tayo kahalaga at kung paano natin pinag-uusapan ang mga bagay-bagay na bukod tanging tayo lang ang nakakaintindi. Ibang klaseng katimangang pilit iniintindi ng pagkakataon, sitwasyon at mga pangyayari.

Sa iyong pagkamulat at akin ding pagkagising at pagtatantong ang pagiging timang ay walang kapantay, nag-uumapaw ang aking kasiyahang ipaalam sa iyo na wala ng ligalig sa puso ko. Ang ating muling pag-uusap ay nagbigay ng kakaibang sigla sa puso kong tinitimang na ng mga pagkakataon. Sa mundo ng mga katulad nating timang, doon tayo nakakatgpo ng kapayapaan at kasiyahan at napagtatanto kung sino ba talaga tayo. Ano ba talaga ang pakiramdam ng pagiging timang ng mga timang? Huwag mo ng sagutin ito dahil sa ating paghaharap ay susukatin natin kung gaano na natin pinatimang ang ating katimangan.

Timang-ly yours,