Marso 10, 1963 ang eksaktong
petsa ng ikasal si Mommy at si Daddy. Kung nagkaroon sila ng anak, marahil
marami na silang apo at ang panganay nila ay sabihin na nating 45 years old.
Pero hindi sila nagkaanak kaya nga ako ang kanilang inilagaan. Bumuo kami ng
isang pamilya. Ako bilang nag-iisang anak. Nagsama sa hirap at pagpupursigi
para makaraos. Wala na si Mommy. Nandiyan pa si Daddy. Ang alaala ay palagi
lang nandiyan. Katawan lang ni Mommy ang nawala, alam kong nandiyan lang siya
kasama namin araw-araw. At ang araw na ito ay paggunita sa araw ng kanilang
kasal, apatnapu’t pitong taon at bibilangin ko ito hangga’t ako ay may gunita
pa.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento