SONA-SONAHAN: ANO ANG LAMAN?

Tulang ibinahagi para sa BALAGTASAN SA FB #14: Ikalabing-apat na Pagtatapat [A Bilingual Poetic Joust & Discussion] TOPIC: "Ang Aking SONA" (My SONA) ni Alexander de Juan

Ako, inyong pangulo nasa harapan,
Bumabati sa inyo, magandang araw.
Tatlumpung araw mabilis na nagdaan,
Kaya unang SONA’y dagling bibitawan.

Sa loob ng s’yam na taong nakalipas,
Maraming problema na tayo’y dinanas.
Ngunit nais ko sa inyo iboladas,
Tatahaking kalbaryo sadyang mahirap.

Ngayon nga ay tubig malaking problema,
‘Di na makainom sangkaterbang masa.
‘Di na makaligo, ilan sa kanila,
Marahil, ilan hindi na nangubeta.

Mindanaw masaker ay hindi pa tapos,
Hustisya sa bansa’y kailangang lubos.
Ngunit dapat malaman gawa ko’y puspos
Dagliang solusyon hiling ko sa Diyos.

Kaydaming bata ang sa baon ay kapos,
Kaya sila ay hindi na pumapasok
Edukasyon, kaalaman dapat patok
Mga guro dapat mataas ang sahod.

Kung walang korap ay walang mahirap,
Paglilingkod ng gobyerno dapat tapat.
Mga tiwali at lahat ng may lamat,
Sa serbisyo tanggalin, ikulong dapat.

Pagkain sa mesa ay hindi natupad
Pangakong sinambit nawala ng lahat
Inatupag nila’y rampa at paglipad
Kahirapan ng bansa’y sa ‘kin ang bagsak.

Isang buwan, unang SONAng bibitawan,
Kaydaming bigas ang ilalagay sa t’yan
Marami pang usok aking pakak’walan
Para mas’lusyunan problema ng bayan.

AKO AY AKO

Tulang ibinahagi sa SARILI: Sa Ngalan ni Alejandro G. Abadilla (A Call for Contributions to the Ongoing FB Anthology #19: SELF & EXPERIMENTAL LIT) ni Alexander de Juan

Ako
ang aawit
ng aking sariling musika

Ako
ang maghahatid
ng mumunting saya

Ako
ang sasayaw
sa sariling tugtog

Ako
ang kekembot
sa mapanuksong tunog

Ako
ang Diyosa
ng nilikha kong mundo

Ako
ang guro
ng paaralan ko

Ako
ang hamog
sa sariling langit

Ako
ang letra
ng nilikha kong titik

Ako
ay
Ako

Hindi ikaw o kahit sino

Ako
ay
Ako

ng kumplikadong mundo

EROTIKA 100

Tulang ibinahagi sa panawagan ni Alexander de Juan para sa kanyang URAG: In the name of Jose Garcia Villa (A Call for Contributions to the Ongoing FB Anthology  #16: EROTICA)

Pumulandit


ang katas na malagkit
Tumulo



maalat na pawis
Nangawit



mga panga't litid
Nanggitata



ang maputing singit...

Tumilamsik



ang 'di mawaring katas
Kumandirit



sa sayang nilasap
Nabaliw



sa naramdamang sarap
Napunit



ang mga pangarap..

LOVE WON'T EAT ME

Love won't eat me anymore. But never will I hate it... The show must go on, life is still beautiful after all. I may be too sentimental enough to be eaten by the circumstances and situation but it was long enough that I had prepared for it. Accepting all the facts behind all the truth is the only thing I can do...

Love won't eat me... I don't want to be miserable just because the person I love the most, the person whom I thought will always be there will not care at all. I need to broaden the spectrum of my mind, I don't want to be over acting on these things, after all, it's part of the game. The game may be over, call it quits!

Love won't eat me. Love will hurt but never be strong enough to swallow whatever feelings left on me. It made me stronger. Love won't eat me. It won't hurt me. I will only cry...

Orihinal na sinulat noong Oktubre 2008 sa aking lumang blog. Naisipan kong buhayin muli dahil ito ang nararamdaman ko ngayon. Cheesy ba?

MOMENT KO 'TO

Kalukahan ko. Emote mode ako. Bakit ba kasi kailangan pang mag-play ng mga kantang katulad nito… Ang sarap pala ng pakiramdam kapag malungkot na malungkot ka. Tapos papatakin mo luha mo at papahirin din naman sabay singhot. 

Sinabi na kasi, e. Ang kulit-kulit ko at ako din naman ang gumawa ng kung ano ang pinagdaanan ko ngayon. Moment ko ito. This is the moment! Parang hindi pa ako makapaniwala. Heto na at malinaw na malinaw. The time has come. Pinaniwala ko lang talaga ang sarili ko na kunyari may forever kahit alam kong wala. Kagagahan! Nag-inarte pa ako at nag-feeling 16 years old. May tama nga ako sa utak at tanggap ko naman. 

Kapag nagdedeliryo tayo sa kaligayahan, dapat talaga nilalasap to the last drop para pagdating ng time na tapos na, nalasahan mo ito at ninamnam pa. Kapag nasaid at naubos na, pasensya na lang. Talagang ganoon. Hindi talaga dapat pinakakawalan ang bawat pagkakataon sapagkat pagkamulat-mulat mo, maaari itong biglang mawala at dapat handa tayo sa lahat ng pagkakataon. 


Kung sana ang sakit nito ay puwedeng daanin sa pag-inom lang ng pain killer o pagpahid ng ointment. Madali sanang mawala makalipas ang ilang oras. Pero ang sakit na dala ng pag-emote dahil nasaktan ang puso mong tanga, ang tagal bago maghilom. Kahit yata 40 years pa kapag nanaig sa damdamin ang kirot na dulot nito, hindi matatanggal. 

Ang tanga ko nga. Hindi ko naman itinatanggi. Noon pa man sinabi ko na tama na at tapos na. Wala rin namang papupuntahan. Alam ko na sa bandang huli ako rin ang masasaktan. Ang daming beses na nga. Hindi lang isa, dalawa, tatlo, apat… paulit-ulit lang. Paulit-ulit akong nagpapakatimang. Wala akong sinasayang na pagkakataon na kapag pinakitaan ng pagmamahal kahit sa pinakamaliit pa nitong paraan, hulog na hulog na ako at napakadaling bumigay. Konting suyo lang, sabik na sabik at nagkakandarapa. May ibang kiliting hatid ito na hindi mo mawari. 

Nakakaasar ang puso. Nililito ka pa minsan. Hindi umaayon sa isip kadalasan Umayon man ang isip mo, ‘yung ibang nakapaligid sa iyo ang siya namang mamamakialam. Biktima kami ng sitwasyon. Dahil nagtagpo ang aming kaluluwang may kung anong hinahanap, nabulag yata. Sa aming dalawa namin nakita ang kalituhang dala ng pangyayari. 

Natapos na nga dapat noon pa. Hindi ko rin ipinilit ang sarili ko. Sitwasyon na naman ang sa amin ay nag-ugnay. Mahaba-habang panahon rin ang paglasap namin sa pagdedeliryong dulot ng kaligayahang bunga ng pagkahanap namin ng tagasalba sa kalungkutan.

Ilang oras bago ko sinimulan ito, tumutunog ang telepono ko. Ano ba ‘yan magpaparamdam na naman. Akala ko ba tapos na ang lahat? Ah, ako pala ang nagtuldok kahapon dahil nasaktan ako. Sakit na wala naman talaga sa lugar. Pero hindi naman sa koma nagtatapos ang bawat pangungusap. Para maganda ang tono ng bawat linya, kailangan tinatapos ng maaaring patanong at pandamdam. Naisip kong tuldok ang ilagay at huwag ng magkaroon ng susunod pang pahina. Makita ko lang ang katapusan nito. Wala na sigurong susunod na kabanata. Maghihintay na lang ako ng panibagong kuwento…

ANINO

Lumipas na ang nakaraan at tapos na ngunit ang ngayon ay magpakailan man. Ang hinaharap ay hindi nakasalalay sa ating mga kamay pero ang hinaharap ay nakasalalay sa ngayon. Isipin mong ang bawat minuto ng iyong buhay ay siya ng katapusan at ito na ang iyong mga nalalabing sandali.

Hayaan mong maranasan na maging masaya at malaya. Iisa lang ang ating buhay. Live life like a champion. Ang bawat isa sa atin ay nandirito sapagkat may dahilan. Gawing ang dahilang ito para maipakita sa mundo kung sino at ano ka.

Hindi ko sinasabi kung paano ka dapat mabuhay. Ang sa akin lang ay kung ano ba ang iyong pakiramdam kung magbabalik-tanaw ka sa mga nagdaang panahon ng iyong buhay. Huwag pagsisihan ang mga bagay na nagawa. Kung sa tingin mo na ito ay tama, gawin mo. Buhay mo iyan hindi buhay ng ibang taong nakapaligid sa iyo.

Gumawa ng mga desisyon na makakapagpaginhawa ng iyong nararamdaman. Huwag hayaang maliitin ka ng iba. Huwag gawing kawawa ang iyong sarili. Huwag kang mabuhay sa lilim ng anino ng ibang tao at lalo sa anino ng kanilang mga pangarap. Magkaroon ng sariling hangarin sa buhay at kung anu man ang pangarap mo ay pagsumikapan mong kumilos ng naaayon. Darating ang panahon para sa iyo.

ESTRELLA

Tulang ibinahagi sa BAYI: Sa Ngalan nina Gregoria, Victoria, Leona at Joi (A Call for Submissions to an Ongoing FB Anthology of Poems on Women) ni Alexander de Juan

Pagal na tinig ang aking naririnig

Mula sa iyong mga sabik na bibig

Hirap at dusa’y siyang mong kapiling

Ginhawa sa buhay ang tanging hiling.

Mga inugat na kamay at pudpod na kuko

Pati sugat sa binti at peklat sa ‘yong braso

Ay mapait na alaala ng nakaraan mo

May pag-asang bang naghihintay sa iyo?

Estrella, sa langit ikaw ay tumingala

Damhin ang hangin at pag-ibig ni Bathala

Hindi ka nag-iisa, kami’y iyong kasama

Sa lahat ng iyong daing at pagdurusa.

Tayo ay mga talang isinabog sa langit

Ang iba’y kumikislap, ila’y tila nakapikit

Ngunit ang bawat isa’y may liwanag na hatid

Na nagbibigay sigla sa pusong umiibig.

Sa kandungan nila maaring iba ka

Sa aming paningin ika’y tala sa umaga

Ang iyong pagod ang siyang sandata

Upang marating inaasam na ligaya.

Huwag kumawala sa mga hinaing

May magandang bukas sa iyo ay darating

Kapag nalulumbay sa langit ay tumingin

Masusumpungan mo ang talang maningning.