PAGKALIPAS NG LABING-WALONG TAON

May panahon para sa lahat. At sa hindi inaasahang pagkakataon ay darating ito ng kusa, inaasahan man ngunit hindi kasing saya ng kung ano ang naiisip lang. Mas masaya ang pangyayaring bigla. Nakakatuwa at nakakataba ng puso.

Kung ilang buwan din itong napag-usapan. Salamat sa facebook at nabigyan ng pagkakataong magkausap-usap ang mga matagal ng hindi nagkikita at nagkaroon ng puwang na magkaisa at pag-usapan ang pinananabikang reunion.

At sinumulan na nga ang pagpo-post ng kung anu-ano. Nagkamali pa nga sa pagbilang ng taon at ako ang siyang salarin. Labingpito ang naging bilang ko, labing walo pala. naitama naman sa bandang huli at sa 2012, saktong dalawangpung taon. 

Paano tatakbo ang reunion? Sino ba ang mag-aasikaso? Sino ang mamumuno? Paano ang mga gastusin? At heto ang ilan sa mga naging usapan sa thread:

Sa pangunguna ni Wena na matiyagang nangumbinsi para sa mga gustong magbigay ng pledge, nagkaroon ng linaw ang lahat. May pag-asang nakita at mukhang ako na nga ang talagang hinihintay para mabigyang buhay ang inaasam-asam na reunion.

At ako ay gumawa ng invitation at isa-isang ipinamigay, ipinabigay at ikinalat...


May mga nag-inarte, may mga kung anu-ano kaming narinig pero wala akong pakialam. Sa mga gustong pumunta at gusto magkita-kita, ang lahat ay welcome. 

SI MOMMY ROSE AT ANG KANYANG MGA KAYAMANANG NAKATAGO

Noong huling bisita ko kay Mommy Rose, binuksan niyang muli ang kanyang mga kayamanang pinakaiingat-ingatan, mga sulat at kapirasong mensaheng maingat niyang itinatago. Marami dito ay galing sa akin noong kapanahunan ko ng college, di masyadong uso ang text dahil wala akong cellphone at mahal pa ang bayad sa internet. Nakakatuwang pagmasdan ang mga nakasulat. Sweet pala ako! Hahaha! Ito yung dalawang sulat na ibinigay ko kay Mommy Rose noong 2000 at 2010. Si Mommy Rose ang aking land lady na nagturing sa akin bilang kanyang anak. Masarap makipagkuwentuhan sa kanya dahil para akong nakakarating sa kanyang panahon.

Mahilig akong magsulat. Mahilig gumawa ng mga simple notes sa kahit anong kapirasong papel. Ito ang aking old version ng text messages at wall post ng facebook. Masarap makatanggap ng sulat na pinaghirapan dahil damang-dama mo ang pagmamahal. Nakatago lahat ang mga mensahe at sulat kong natanggap simula ng ako ay Grade five. Kayo mahlig din bang magsulat?

ANG PINAKAMAGAGANDANG PAROL: ANG PAMIMILI

Ito ang mga napili kong Parol na siyang magiging finalists para sa "Ang Pinakamagandang Parol sa Balat ng Lupa", sadyang hindi ko muna kinilala ang mga may-ari ng Parol at namili ako ng mga batang hahawak nito para sa pagkuha ng larawan.

Nagpunta ako sa paaralan kung saan ako nagtapos ng elementarya at bilang isang programa para sa Pasko at para sa mga batang mag-aaral dito, sinimulan ko na ang mga finalists para sa "Ang Pinakamagandang Parol sa Balat ng Lupa" na sa pakikipag-ugnayan ko sa kasalukuyang principal ng Pulo si Gng. Nida Trinidad-Valcos na mas tinatawag kong Ate Nida ay nasimulang maisakatuparan ang proyekto.